Planetrace en het Wereld Natuur Fonds

Planetrace wordt onder andere mogelijk gemaakt door het Wereld Natuur Fonds. Deze wil met deze race benadrukken dat het voor de Zeeschildpad vijf voor twaalf is. Als we niets doen om deze dieren te beschermen, zal het binnen korte tijd het zoveelste dier zijn wat tot een uitstervend ras gaat behoren.

Waar en hoe leven ze....
Zeeschildpadden leven in de warme zeeën over de hele wereld. Ze komen vooral voor rond de  evenaar, in Amerika, Afrika, Azië en Australië. Maar ook dichter bij huis in de Middellandse Zee en zelfs in de Noordzee bij IJsland kun je ze aantreffen.

Schildpadden worden vaak als voorbeeld gebruikt van hoe langzaam je kunt gaan. Dat geldt niet voor een zwemmende zeeschildpad

Met zijn platte schild, soms niet meer dan een dikke huid, glijdt hij makkelijk door het  water. Met zijn lange voorpoten die aan het uiteinde een soort roeispanen hebben, kan hij  veel kracht zetten. Daardoor haalt een zeeschildpad bij het zwemmen hoge snelheden. Een  groene zeeschildpad kan met 35 kilometer per uur door het water en dat maakt hem tot het snelste reptiel.
Zeeschildpadden zien beter onder dan boven water en zwemmen ook het liefst  onder de oppervlakte. Dat kunnen ze zonder problemen een kwartier volhouden. Dan moeten  ze naar boven om lucht te happen. Wanneer ze het rustig aan doen, kunnen ze uren op de  bodem van de zee blijven liggen. Sommige zeeschildpadden doen daar zelfs een winterslaap.

Zeeschildpadden halen hun voedsel uit de zee, maar ze eten niet allemaal hetzelfde. De dikkopschildpad eet bijvoorbeeld graag oesters, de lederschildpad duikt liever naar diep water om kwallen te zoeken en de karetschildpad plukt sponzen en eet zeedieren die veel op  koraalriffen zitten. De groene zeeschildpad is de enige die geen andere dieren eet. Hij eet  planten en zeegras, dat hij in ondiep water van de bodem graast.

Eieren op het strand
Zeeschildpadden komen alleen aan land om eieren te leggen. Daarvoor zwemmen ze meestal naar het strand waar ze zelf geboren zijn, ook al is dat duizenden kilometers ver. Na het paren, als het donker is, kruipt het vrouwtje aan land, een zware en gevaarlijke klus, want lopen kost een zeeschildpad veel moeite en snel wegkomen voor een dier dat van schildpadden houdt, zit er niet in.

Eenmaal op het land, graaft het vrouwtje een kuil, legt daarin ca. honderd, soms zelf tweehonderd, op zachte pingpongballetjes gelijkende eieren, en dekt alles weer af met  zand. Sommige zeeschildpadden stampen het zand  waarmee de eieren zijn afgedekt nog een beetje aan door er met de onderkant van hun schild op  heen en weer te wiebelen. Zo valt het nest minder op.

Zon maakt jongetjes en meisjes
Daarna broedt de  zon ze in 55 tot 75 dagen uit. De warmte van de zon bepaalt of er jongetjes of meisjes uit de  eieren komen. Is het erg warm, dan komen er meer meisjes. Bij lage temperaturen komen er  meer jongetjes. Is alles normaal, dan komen er ongeveer evenveel jongetjes als meisjes.

Eenmaal uit het ei, gaan de jonge zeeschildpadjes als het donker is op een holletje naar zee. Diegene die dat halen, leven daar de eerste jaren van kleine zeedieren. Zelf zijn ze ook voedsel  voor andere zeedieren en voor vogels. Van elke duizend kleine zeeschildpadjes, worden er met al die gevaren maar enkelen volwassen. Dat duurt lang, minstens tien en soms wel vijftig jaar. Maar dan nog hebben ze een flinke tijd voor zich, want zeeschildpadden kunnen meer  dan honderd jaar oud worden

Toeristen, soep en plastic zakken
Voor zeeschildpadden is het geen probleem dat er in de natuur veel dood gaan vóór ze volwassen zijn. Vrouwtjes leggen in hun lange leven zoveel eieren, dat er evengoed voldoende in leven blijven. Dat is anders wanneer er extra gevaren bijkomen. Bijvoorbeeld mensen die de eieren van de zeeschildpadden uit het zand halen om ze op te eten. Of stranden die zo druk zijn geworden dat de vrouwtjes er hun eieren niet meer durven begraven. Ook rotzooi in de zee is een probleem voor zeeschildpadden. Gevaarlijke stoffen in het water veroorzaken ziektes en ook allerlei afval kost schildpaddenlevens. Veel lederschildpadden hebben plastic zakken in hun ingewanden, opgegeten omdat ze dachten dat het kwallen waren.

Zeeschildpadden  worden ook door mensen gevangen. Soms is dat de bedoeling. De schilden van de  karetschildpad brengen geld op en de groene zeeschildpad heeft zijn bijnaam ?soepschildpad?   niet zomaar gekregen. Maar vaak vangen vissers zeeschildpadden omdat ze per ongeluk in  hun netten verstrikt raken. Eenmaal in zo?n net, verdrinken ze. Volgens schattingen  overkomt dat elk jaar zo?n 200.000 tot 300.000 zeeschildpadden.

Wereld Natuur Fonds beschermt legstranden en bestrijdt handel.
In Australië zijn met hulp van het Wereld Natuur Fonds zendertjes op de schilden van  zeeschildpadden geplakt. Dat was om de schildpadden te bestuderen, maar ook om te bekijken  welke mensen langs de zwemroutes wonen, zodat het Wereld Natuur Fonds hen kon uitleggen waarom het beter is om zeeschildpadden te beschermen en hoe je dat kunt doen. Bijvoorbeeld door visnetten te gebruiken waar speciale luikjes in zijn gemaakt zodat de zeeschildpadden kunnen ontsnappen. Of door vissers te vragen hun oude netten niet meer zomaar overboord te gooien, omdat de zeeschildpadden er dan in verstrikt raken.

Het Wereld  Natuur Fonds legt ook uit dat in de meeste landen geen schildpadden meer verkocht mogen worden en houdt in de gaten of dat niet toch gebeurt.

En het Wereld Natuur Fonds beschermt  de stranden waar zeeschildpadden hun eitjes leggen. Op de Indonesische eilanden doet het Wereld Natuur Fonds dit samen met hotels die veel toeristen ontvangen. De hotels geven hun gasten uitleg over het leven van de zeeschildpadden en over de verboden handel in schilden en schildpaddenvlees.   

De campagne voor de Zeeschildpadden is fantastisch gestart: 1431 zeeschildpaddenliefhebbers namen een ijskoude duik in de Noordzee voor de Zeeschildpadden.
Lees alles over de campagne op www.wnf.nl/zeeschildpadden en www.wnf.nl/planetrace

Bron: www.wnf.nl