Reisverslagje....!!!

Ik ga even de gelegenheid nemen voor een korte nabeschouwing van mijn afgelopen vijf weken.

Allereerst vergeet ik zeker niet al mijn steun ontzettend te bedanken. Jullie weten, dat het winnen voor mij een bijzaak was. De instelling "we zien wel" heeft me toch tot de eindstreep gebracht. Bedankt daarvoor!!!!!

De weken in vogelvlucht. Nou Brazilie, je weet allereerst absoluut niet wat er met je gaat gebeuren. De spelregels waren voor ons allen erg onduidelijk en we hadden het idee dat ze doorgaans ook nog wat werden aangescherpt om de zeer goede stemming van de groep te breken. Ondanks wat ik in vijf weken op tv heb gezien is ze dit in mijn ogen niet gelukt. Alle kandidaten verdienen zo veel respect van mij, met name omdat ze op de juiste moment een stuk sterker uit de bus kwamen dan ik. Stuk voor stuk mega karakters en dat vind ik het mooiste in mensen; eigen persoonlijkheid. En die was er in overvloede, wat een groep. Citta; zo spontaan ben ik nog niet tegengekomen. Michele....ach zagen jullie wel, mijn favoriet. Henk-Jan is de dikke van Dale vertaling van sportiviteit en optimisme. Vincent; klever, geslepen, ingetogen, maar op de momenten mentaal obsollut de sterkste. (vandaar mijn steun aan hem voor het vertrouwen de leider te zijn. En Ellen, vanaf het begin het minste mee omgegaan, maar wat een vrouw. Ik heb haar het meeste leren waarderen. Waanzinnige kracht en top doorzettingsvermogen. Naast dat alles ook een ontzettend gevoelsmens met een warm hart. Ellen; met name de laatste week hebben we zo gelachen en spannende momenten gedeeld. Ik wil jullie allen zo graag blijven zien. Mis jullie echt heel erg, nu al!!!

Vertrek Schiphol. De moed zakte me in de schoenen. Er zaten geen middelmatige mensen in de groep, wist direct dat ik het zwaar zou krijgen met deze mensen te moeten strijden. De eerste dag was voor mij direct een duik in het diepe. Je neemt je voor diplomatiek en geduldig te zijn, maar de omstandigheden trekken je juist naar het tegenovergestelde. Iedereen, behalve ik, lieten meteen zien wat ze waard waren. Het was warm en zwaar, maar verschrikkelijk gaaf. Vanaf de eerste overnachting was al een band ontstaan met de andere twee heren. Het zou zo gaaf worden!!
Ach Brazilie; uitgelicht als een wenningsproces aan het vele lopen, weinige drinken en eten. Ja, en een roker moet ook wennen. Is jullie daar iets van opgevallen???

Goed Chili; Mooiste land tot dan toe. Wat een natuur. Op zulke mooie lokaties geweest. Jammer dat ik van het paardrijden zo weinig heb meegekregen. Soms deed ik even mijn ogen open en zag in een waas direct een ravijn op me afkomen. Gelukkig, dat paarden ogen hebben!!! Anders lag ik ergens op de bodem definitief uit te rusten. De val met het paard, grote paniek. Supersterke en rationele avonturiers. Kan jullie vertellen dat wij allen het niet bepaald verantwoord vonden, maar hebben het toch geflikt. Na zo'n verhaal stapte iedereen stug terug op het paard. Blijk van angsten overwinnen en doorzetten. Petje af naar iedereen. Wel balen voor Citta, dat juist zij dit niet heeft mogen meemaken. Citta, het was zo gaaf en die paarden zo sterk over die bergen. Vertel het je graag nog na. De vulkaan. Allemaal afgezien. Al snel bleek dat iedere week op de dinsdag en woensdag de nadruk lag op fysieke inspanning. Wat een trip. Boven gebroken en uitgehongert aangekomen nog een paar schotjes en zo snel als kon, weer de kou uit. Gelukkig merkte ik dat mijn conditie aan het verbeteren was en het tekort aan levensbehoeften nam. Naar beneden, wat hebben we gelachen zeg. Een scheurende Henk Jan, die een spoor van atributen achter zich liet en helemaal door het lint ging van lol. Tof he Henk Jan?

Even door.Thailand, na het moeilijke vetrek van mijn steun en toevertrouwen Michele, absoluut de zwaarste week voor mij. Dubbel, want de steun vanuit thuis deed mij erg goed!!! Thx!!! Helaas hebben jullie juist daar niets van mee gekregen, alleen het slechte. Maar goed, voor mij de meest leerzame week van mijn leven. Er valt nog aardig wat positivisme bij te leren. Op het moment we op het strand moesten eten en slapen, brak het snaartje bij mij. Ik vond dat de crew te ver ging. We hadden een zware dag en aten noodels (weer) met een gezonde dosis proteine (zandvlooien). Toen ben ik stennis gaan schoppen met de leiding op lokatie; jongens, dit gaat echt te ver. Gelukkig was men het hier mee eens. Iedereen uit de groep deed eindelijk zijn zegje en werd uitgepraat. De enigzins verstoorde verhouding met de crew en de AVO's werd bijgelegd en uitgesproken. Astrid bedankt!!!!

Ja eind week Thailand, Henk Jan weggestemd...... Niet mijn leukste beslissing in mijn leven. Zeker omdat iedereeen dacht dat we elkaar niet lagen en we elkaar juist zeer mochten. Henk Jan jongen; jouw vertrek heeft mij meer tranen bezorgd dan dat van Michele. Toen ik zag hoe moeilijk het voor je was en hoe je reageerde voelde ik mij zo bezwaard. Je weet zelf wel waarom. Ik nam me stug voor knokkend in jouw naam door te gaan. Wat ben jij een kanjer zeg, petje af. Op dat moment had ik alleen een kleine voorkeur voor Ellen, omdat ze mij in de moeilijke tijden steunde en er door trok. Het was geen stem tegen jou, maar volgens mij heb je dat ingezien. De manier hoe wij met elkaar omgingen, betekend voor mij een aanleiding elkaar veel vaker te zien. Mee praten koopt geen mens iets voor. Blijf voor je mening uitkomen!! Conflict brengt de mens alleen maar meer samen. (mijn idee).

Tanzania; Wat een land. Vincent wist alles over dit land weer te vertellen en stippelde al bijna de hele week uit, wat we konden doen. Wat weet die jongen veel zeg....Hij zou een perfecte gids zijn, maar was wellicht slechts de uitvoerder van de race en niet de coordinaten zoeker. Petje af, mensen die zo'n groot interesse gebied hebben. Een absoluut leermoment voor me.

In Tanzania waren natuurlijk mooi plaatjes te zien, maar ook veel armoe... Alles voelde zo dubbel, om te denken dat je het zelf zwaar hebt en vervolgens mensen te zien die niets hadden. Ik nam me voor dit gevoel lang proberen vast te houden. Het geeft een gezonde dosis relativerend inzicht. Wat zijn wij Europeanen verwend. Mensen; neem van mij aan, dat we het allemaal heel goed hebben. Het is jammer, dat alles went en we soms niet meer kunnen zien hoe fijn wij het hier hebben. De rode draad voor mij is dan ook dat moeilijke momenten afwisselde met veel plezier, genieten, leuke mensen om me heen en last but not least veel leermomenten. Ik roep dan ook iedereen op, om de "zak van Max" goed bij te gaan houden. Geloof me, het is het minste wat je kunt doen en ik heb gezien hoe gretig hier gebruik van wordt gemaakt. Daar kijken ze niet op een scheurtje of kapot zooltje. Hier flikker je het weg en daar lopen ze er jaren lang op...Doen dus he? Afgesproken!

Natuur in Tanzania. Ik heb alleen de Grand Canyon gezien, wat ik indrukwekkender vond. De Kilimanjaro staat voor mij op een steenvaste tweede plaats. Wat een uitzicht. Beetje jammer dat we zo weinig tijd hadden en niet door konden naar de top. Vincent, dat ga jij goed maken he? En helemaal goed maken, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik heb op 3000 meter in de buitenlucht geslapen met apen en weet ik wat niet meer op een meter afstand. Naast af en toe goed kritisch te zijn, probeerde ik inderdaad af en toe ook voor de groep iets terug te doen. Het regelmatige buiten slapen, wegens ruimte gebrek en het dargen van de tent, waren in mijn ogen het minste wat ik voor jullie kon doen. Ik had een sterk bewustzijn dat we het samen moesten doen en heb daarom ook eigelijk nooit een negatief woord laten vallen over mijn reisvrienden en probeerde op de momenten klaar te staan, als dat nodig was. Het doet mij deugd iedereen te kunnen laten weten, dat die momenten niet veelvuldig zijn voorgekomen. Ja. het zijn kanjers en Ellen, tegen twee kerels inlopen en het fietsen...petje af. De woorden van Vincent, dat je de sterkste vrouw bent, die hij kende, onderschrijf ik ten zeerste. En ja dat zeuren, heb ik je in Tanzania buiten de camera aangegeven en het kleurde je, dat je het zo positief oppakte. Ik voelde me direct een stuk prettiger bij je. Je weet, hoge bomen vangen veel wind, maar als je open staat voor kritiek, krijg je des te meer waardering!!!

Nou. Het wordt toch een iets langer verhaal en als jullie leuke weetjes willen vragen, moet je dat zeker doen op dit onderwerp. Ik zal nog even Zwitserland doorlopen.

Zwitserland. Een gekke week. Nog nooit is een week zo vreemd verlopen. Veel reisdagen en gemakjes. Alle luxe van het westen weer om je heen, was een prettige bijkomstigheid. Het is zo frappant, dat je dan direct weer de kleine dagelijke soris weer opvallen. Race achtige mentaliteit van mensen en met name individualisme. Wat dat betreft hebben mensen in minder bedeelde landen het grote voordeel, dat ze daar nog iets voor elkaar over hebben. Wederom een leermoment voor mij. De week in Zwitserland vond ik super om met Ellen te mogen doen. Ondanks dat Vincent en ik erg aan elkaar gewaagd waren en ons een finale spel tegen elkaar het leukste vonden, heb ik erg van je genoten Ellen. Beetje balen, dat je tegen de berg last had van hoogte ziekte. Gelukkig was dat vanf dag twee over en moest ik alles uit de kast trekken in onze individuele langlauf-trip. Wat zat ik stuk zeg. Ik kon je in het begin bijna niet bijhouden. Toch wilde ik namens mijnachterban laten zien, dat ik absoluut kon doorgaan zonder te mopperen en heb nog nooit zo lang op mijn tandvlees met blik op oneindig lopen doorbuffelen. Ben blij dat je je eigen tempo bent gaan lopen en uiteindelijk ruim voor de eindtijd binnen was. Getuigd ook voor jou van een gezonde dosis doorzettingsvermogen en sportiviteit!!