Ilse:
"Berekening kost Ellen de kop" Gepubliceerd op woensdag 10 december 2003
De laatste week was beslist de zwaarste week voor Peter Paul en Ellen. Fysiek werd het zwaarder, de competitiedrang nam toe en er waren minder sterke schouders en opbeurende praatjes. De emoties liepen steeds hoger op. Ellen moest het happend naar adem bijna opgeven. Peter Paul gilde en tierde tegen een gids omdat hij hoogtevrees kreeg. ‘Hij sprak geen Nederlands maar zal nu het woord paardenlul wel begrijpen.’
Bikkel
Voor Ellen kwam het dieptepunt toen ze een wedstrijdje langlaufen verloor. Hoe hard ze ook haar best deed, ze hield het niet meer bij. Doodop omhelsde ze achteraf haar tegenstander, en wist nog uit te brengen: ‘Wat ben jij een bikkel’. Ze dacht natuurlijk: ‘Wat ben jij een snikkel’.
Ofschoon Freud bijna vijfentwintig jaar nadat hij zijn boek over moppen schreef, eraan toevoegde dat humor ook verlichtend kan werken in moeilijke omstandigheden, denken velen met hem dat grappen maken en lachen vooral symptomen zijn van onderdrukte agressieve en seksuele driften. Dat deze evenals de inhoud van dromen, waarop Freud zijn theorie over de humor baseerde, symbolische middelen zijn om je agressie of seksuele voorkeur jegens iemand te uiten. Uit onderzoek blijkt inderdaad dat verreweg de meeste humor agressief of seksueel is. Wat Freud beweerde is dus waar, al is het misschien om een andere reden.
Die overwinning leverde Peter Paul een kamer en een maaltijd op. Ellen moest bedelend langs hotels of ze de toiletten mocht schoonmaken in ruil voor een bed. Blij dat ze mocht bellen vroeg ze haar moeder snikkend om toch vooral te zorgen dat veel mensen op haar stemden.
Finale
Toen ze eindelijk op 3500 meter hoogte de finish van de race bereikten wisten de tegenstanders nog steeds niet hoe de finale zou verlopen. Peter Paul dacht een goede kans te maken als het een fysieke strijd zou worden, maar daar stond tegenover dat Ellen de afgelopen week populairder was. Terug in Nederland bleek er gestemd te worden door de afgevallen avonturiers en de internetters. Daarmee kregen beide avonturiers alsnog de rekening gepresenteerd voor wat anderen van hun gedrag vonden.
Wijf in mannenkleren
Citta, het jonge guppie dat als eerste afviel, mocht eerst. Uit de grond van haar hart verklaarde ze tegen Peter Paul dat hij een ongelooflijke zeikerd was, een wijf in mannenkleren, en dat haar stem naar haar maatje Ellen ging. Uiteraard kreeg Ellen ook de stem van Henk-Jan, ze waren al die tijd al een setje. Michèle liet weten dat ze Ellen toch zo’n bikkel vond - hoe cliché, laten we bikkel uitroepen tot verboden woord. Het is deze race zo vaak gebruikt dat het inmiddels totaal versleten is. Uiteraard gaf Michèle haar stem aan haar maatje Peter-Paul. Daarbij merkte ze heel raak op dat Ellens laatste move, waarbij ze Vincent wegstemde omdat die haar sterkste tegenstander was, haar erg was tegengevallen. Dat had ze niet van Ellen verwacht.
Berekenend
Wat Ellen niet had verwacht, was dat juist dit berekenende gedrag haar nu de overwinning zou gaan kosten. Nadat Ellen Vincent zomaar wegstuurde kon je wel verwachten dat Vincent zijn stem aan Peter Paul zou geven. ‘Een branieschopper, zeiken over peuken, mensen grof confronteren, soms werd ik er doodziek van, maar je bent de allergrootste doorzetter die ik ken.’
Gelijke stand
Met die gelijke stand moesten de internetstemmers beslissen. Dat bleek niet in Ellen’s voordeel. Een strijd tussen de twee besten is leuker om te zien: Vincent had in die finale moeten staan. Dat Ellen dat niet aandurfde kan wel eens ten koste zijn gegaan van haar populariteit op het beslissende moment. En zo komt het dat Peter Paul, die fysiek minder sterk is dan Henk-Jan en Vincent, die het minst sociaal is in het hele avonturiersteam, die het vaakst ruzie heeft gezocht en het hardste vloekte, toch de overwinnaar is. Hij gaat met twintigduizend euro naar huis. Ellen slechts met mooie herinneringen. Al verklaarde ze zelf snikkend: ‘ik ben ook een beetje winnaar’. Tuurlijk, maar wel zonder prijs.
