Het laatste checkpoint. Onverwacht en plotseling bleek dat we donderdag ons rode checkpoint kregen. Achter een gids aan met tourskies naar boven. Wat een berg was dat. Ellen en ik hebben zo lopen bikkelen met de vermoeidheid van de vorige dag nog in de benen. Last van kramp, buiten adem zijn, wind en kou hebben we het tijdstip gehaald. Toen ik hoorde dat we te vroeg aan zouden komen en route werd aangepast begon ik op de wellicht bekende manier een vloekje te laten. Ellen gelukkig ook en we hadden zo iets van; jongens, waar slaat dit op? Doe je je best, om op tijd te komen en kom je er toevallig achter dat je dan nog maar een stukje moet omlopen. Anyway. We konden de moed toch vinden te zeggen, doe je best maar....wij gaan het gewoon halen. En dat deden we...25 minuten voor tijd binnen. Wat een prestatie!!!! Boven op de berg 3500 meter door een sneewstorm de weg gevonden naar een, toen inmiddels, italiaans tentje. Hier hebben we een chocomelk met rum en slagroom op. De race was over en we hadden wel een extraatje verdiend. Eens! Voor beiden was het bijna bittere noodzaak, om de bloedstroom op gang te krijgen en de warmte terug te krijgen in het lichaam. Volgens mij waren we beiden wel een beetje onderkoeld. Dat mocht de pret niet drukken, want ik kan in ieder geval zeggen, dat ik dit jaar al lekker op de skies heb gestaan. En het ging weer erg lekker....wat een verse poeder een hoop kan goedmaken. Ja, naar beneden ging iets sneller, dan naar boven, maar dat was wel te verwachten denk ik.
Na Zwitserland en het laatste CP nam de spanning helemaal toe bij Ellen en mij......WAT NU....HOE WORDT DE WINNAAR BEPAALD? Wat gaat er allemaal gebeuren. Beiden hadden we het idee, dat het finale spel in Zwitserland zou starten. We gingen vrijdag met de trein naar Zurich. Daar moetsen we plotseling afscheid nemen van 3/4de van de crew. Uit de trein met een camera ploeg en Tim. Verbazing op en top. Wat ging er gebeuren? Op de Bahnhofstrasse aangekomen heeft Tim nog een wandelshot opgenomen en wij mochten niets horen. We dachten met ons rugzakje op zelf maar te zorgen, in Nederland aan te komen....En dat zou ook een leuk finalespel zijn geweest dachten we. Tim kwam terug en begon uit te leggen......Winaar, 20.000 euro in Nederland, maar daar zijn we nog niet. Zaterdag om 15.00 op centraal A'dam. De eerste heeft gewonnen en ik ga nu naar NL bellen wie de favo is en in de auto mag stappen......Onweer en bliksem, verdomme, duizend en een gedachtens door je hoofd, hoe, wat wanneer en bij mij vooral; Ellen was bijna de hele week favo. Dat ging een zware dobber worden. Helaas of gelukkig het was een practical joke van de crew.....We gingen gewoon vliegen. Wat een lol zeg. Ik stond op te shaken, maar Ellen en ik ontlade ons in een buldrend lachen van opluchting. Goede grap jongens, maar de vraag bleef.....en nu.
Vrijdag avond kwamen we op Schihol aan. Nog steeds niet vernomen van het finale spel. Toen we op de A2 naar het zuiden reden, dachte we nog. We gaan of naar Tilburg of naar Breda, alwaar onze fans ons stonden op te wachten. Er stond per slot van rekening niemand op Schiphol. Allebei mis. Het werd Waalwijk, een hotel. Al snel dachten we dat het spel dan in de Efteling zou plaatsvinden. Wat heb je daar nog meer naast Pietje KL. We zouden de volgende dag in het begin van de middag klaar staan. 'sd Avonds kwam gelukkig na een dag op een chocolade reeje geleefd te hebben de Sint nog langs met een zak pepernoten, chocolade letter, bittergarnituutje en taai taai pop. Dat was lekker. Bijna ziek gegeten, kun je je voorstellen.
