Dag allemaal,
Broertje, nu ophouden over die boekenkast, ik zal kijken of ik komend weekend tijd heb... Nu over naar de serieuzere dingen in het leven, zoals al de vragen die jullie hebben gesteld.
Om te beginnen met Stella, ik heb het inderdaad af en toe zwaar gehad onderweg, vooral de beklimming van de Villaricca in Chili en de Kayaktocht aldaar waren een behoorlijke aanslag op mijn fysieke persoontje, ik ben immers niet zo'n sportschooltype als HenkJan of Ellen. Eigenlijk viel me niets tegen in beide landen, wel viel het me op dat Chilenen een stuk opener en vriendelijker zijn dan de Brazilianen. Mapel, jouw vraag heb ik redelijk uitgebreid beantwoord, ik heb begrepen dat dat stuk bij mijn dagboek komt te staan.
Evje, de onderlinge band in de groep was goed, wel is het duidelijk dat als je 24 uur per dag bij elkaar op de lip zit er kleine irritaties gaan ontstaan. Ik denk persoonlijk dat de 2e week een keerpunt is geweest, omdat de vermoeidheid is toegeslagen zal er naar mijn idee wel de nodige actie (lees wrijving)komen. Persoonlijk heb ik wel een aantal keren tot honderd moeten tellen en soms moet je je kritiek inslikken om de sfeer in de groep niet te verzieken.
Lukiam, wat ben jij dol op sensatie... Ik twijfel op ik hierop in ga, het is inderdaad zo dat PP bepaalde gevoelens voor mij koesterde in dat dat niet wederzijds was. Niettemin vind ik PeterPaul een geweldige gozer, wat mij betreft mag hij de Planet Race absoluut winnen en daar wens ik 'm ook alle succes bij! Verder is het inderdaad weird om jezelf terug te zien, eigenlijk denk je de hele tijd dat je naar een homevideo van jezelf zit te kijken, het besef dat heel Nederland kan meekijken is nog niet echt doorgedrongen... Verder is het heel moeilijk om in een uur de verschillende personen goed naar voren te laten komen. Vrienden en collega's kennen mij als een druk, kletsend en spontane huppel en zagen daar (vooral in de 1ste) uitzending niets van terug, maargoed, je weet van tevoren dat ze je neer kunnen zetten zoals zij dat willen, dat is iets waar je je naar mijn idee gewoon bij neer moet leggen.
Verder looneyCe, ik heb Rodolfo niet uit het ravijn gesleurd, wel heb ik meteen na het incident de hele tijd bij 'm gezeten, moed ingesproken en 'm op zijn gemak gesteld. De situatie daar was chaotisch en op het moment van het drama doodeng en als je pijn hebt leek het mij wel zo fijn dat er iemand bij je is die je op je gemak stelt nietwaar...
Enfin, dat was het weer even, mochten jullie nog meer prangende vragen hebben, laat ze achter en ik zal ze zo snel mogelijk beantwoorden!
Dikke kus,
Michèle
