Brazilië.....here we come....

Checkpoint Schiphol
Zaterdag 1 november was het zover. Een grote groep enthousiaste aanhangers van Planetrace had de eerste hint begrepen en de avonturiers, Citta, Ellen, Henk-Jan, Michele, Peter-Paul en Vincent meldden zich bij de balie van Varig op Schiphol.
Niet alleen de avonturiers meldden zich. Met hen nog een uitzinnige menigte om de mensen uit te zwaaien op zoek naar hun tweede CP.

Het eerste land bleek dus Brazilië te zijn. De 6 avonturiers gingen van start !! Nadat ze volledig ?gestript? waren van zakmessen, sigaretten en aanverwante artikelen stapten ze dan eindelijk in het vliegtuig. De vlucht ging naar Natal in Brazilië. Na aankomst daar kon men op zoek naar naar het 3e CP.
Dat moest het Centro do Tourismo zijn (een gebouw dat vroeger een gevangenis was)  in het centrum van Natal. Te voet werd de halve stad doorkruist en vond het 6-tal het voor hun eerste CP. (immers naar Schiphol wisten ze wel te komen en het vliegtuig, tsja, dat ging nou eenmaal naar Natal).

Geen kaart?....och, gewoon je neus achterna!
Vanaf de ?VVV? van Natal gingen ze verder op zoek. Ook de avonturiers hadden wat last van opstartproblemen en zo bleken ze een goede kaart te missen en onvoldoende drinkwater meegenomen te hebben. Peter-Paul had wat last van nicotinegebrek en stak dat niet onder stoelen of banken en terwijl er water ingekocht werd bij een duur strandhotel, wist PP wat sigaretten te ritselen bij mensen die daar lekker op het terras zaten.

...mooie stad âghter du duinûh...
Niet veel later vonden ze het CP ?Ponta Negra?, een grote duin bij Natal. Helaas waren de avo?s niet snel genoeg geweest en dit resulteerde in een straftijd. De volgende dag moesten ze later vertrekken. De tentjes werden op het strand opgeslagen en de avonturiers konden hun eerste nacht ?in den vreemde? doorbrengen.

Gaaf Gieren in een buGGy...
De volgende dag zetten de avonturiers in een buggy koers naar het Trans Atlantic Rainforrest. Een regenwoud dat eigenlijk geen regenwoud is in de buurt van Pipa.  Nadat ze daar binnengekomen waren konden ze door naar het Chapadoa Plateau. Daar in de buurt was de camping voor de 2e overnachting ! Ook dan krijgen ze te horen wie er voor het eerst door het stemmen van de gidsen in de gevarenzone zitten. Dit blijken Michele en Citta te zijn. Zij krijgen de zgn. ?rode band? die aangeeft dat de drager ervan in de gevarenzone zit om weggestemd te worden.

...beter prikken in een blaar dan op een kaart..!
Dag 3 kon van start. Er moest eerst nog gewacht worden op de coördinaten van de gidsen. In de tussentijd nam de arts de blaren onder handen. De eerste dagen lopen eisten hun tol. Ook de slechte nachtrust (ja... met z?n allen in een paar kleine tentjes gaat je niet in je koude kleren zitten). Vanuit de overnachtingsplaats ging het 6-tal op zoek naar het busstation van Recife. Vanuit Recife ging de reis naar Olinda, alwaar ze zich moesten melden in een eeuwenoud kerkje.

Zo'n mooi eiland is het waard om flink verkeerd te lopen!
Daarna ging de race per vliegtuig verder naar het eiland Fernando de Noronho. Het complete eiland is practisch een natuurreservaat. Om dit zo te houden laat men per dag niet meer dan 30 toeristen toe. Een prachtige omgeving om op zoek te gaan naar CP?s. Het eerste CP op het eiland was een klein kerkje, ergens op een verre punt. De volgende CP?s volgden en binnen een mum van tijd liep het 6-tal kris kras over het eiland. Ook een kano-tocht op de atlantische oceaan werd ze niet bespaard. Als afsluiting van de dag mochten de avo?s snorkelen en kijken naar de reuzenzeeschildpadden die hier in grote getalen aanwezig zijn

...wanneer kost 10 minuten....? 5000...?
De laatste dag van de etappe vlogen de avo?s terug naar Recife, waar ze moesten overstappen op een vlucht naar het eiland Itamaraca. Het traject op dit eiland zou bepalend zijn. Als ze dit CP op tijd behaalden, dan hadden ze de eerste etappe succesvol afgesloten en zou de prijzenpot met ? 5.000,-- groeien.
Terwijl de avonturiers onderhandelden over de kosten van een oversteek per boot tikte de tijd weg. Helaas bleken deze onderhandelingen de nekslag geweest te zijn.
10 minuten te laat arriveerden ze op het laatste CP, waardoor ze de eerste teleurstelling te verwerken kregen. Een week zo hard gewerkt en dan nét het CP niet halen. Het was zuur voor de avonturiers.

Geen Salomons-oordeel, maar de "botte" bijl van Vincent!
Maar het ergste moest nog komen. De eerste stemceremonie liet niet lang op zich wachten en de keuze moest gemaakt worden. Voor 1 van de 6 avonturiers hield de Planetrace nu op.
Michele en Citta hadden beide een rode band.  Er moest gestemd worden.
Henk-Jan en Ellen wilden graag dat Citta bleef en Peter-Paul en Vincent kozen allebei voor Michele. Hierdoor ontstond een gelijkspel. En bij gelijkspel is het zo dat de keuze van de avonturier die op dat moment op de 1e plaats staat dubbel telt.
Hierdoor kreeg Michele een extra stem om te blijven en was Citta de eerste avonturier die de terugvlucht moest aanvaarden.

...doeiejjjjjjjjjj.....
En terwijl Citta in het vliegtuig terug naar Nederland zat, vlogen de 5 overgebleven avonturiers door naar Santiago in Chili, voor een 2e week Planetrace 2003. Wie van deze 5 zou het zijn die volgende week vrijdag naar huis vliegt en wie mogen door ? En waarheen ??
Op naar Etappe 2 !!

Met dank aan Lukiam voor het zo fantastisch plaatsen van de nieuwsberichten van Planetrace.nl en Planet.nl op het forum. Beide sites geven geen volledig archief en zonder het ?laatste nieuws van planetrace? dat Lukiam nu al 3 weken bijhoudt had ik dit verslag niet kunnen maken !!!!