Dagboek Ellen

Hi, supergidsen en andere fans.
Hier een groet en een oproep vanuit het zonnige Brasil (35 graden). Ik zou willen dat jullie hier nu allemaal bij ons op dit plateau van een heuvel konden zitten, het uitzicht is fenomaal.
Het is 7 uur ?s ochtends en een van de weinige momenten dat we kunnen relaxen. Het is de vierde dag van de race en ik kan jullie vertellen dat de crew van PlanetRace absoluut geen medelijden met ons heeft. We hebben al drie dagen dezelfde kleren aan en pakken iedere gelegenheid om in de zee of anders in een krakkemikkige douche de kleding uit te spoelen.

Wij als (drie) vrouwen mogen niet klagen over onze slaapplek alhoewel we bijna op elkaar in de tent liggen. De mannen hebben het slechte punt. Vincent is bijna twee meter en PeterPaul meer dan 100 kilo en hij ronkt als een tractor, zie dan maar eens te slapen!

Op zondag hebben we echt afgezien, we hebben het laatste stuk naar het cp alles gegeven. Maandag was ook zwaar maar we hebben met buggies gereden over het strand. Geweldig! Gisteren hebben we vooral in bussen lange afstanden afgelegd.

Op dit moment beginnen er zich subgroepjes te vormen in het gezelschap. Ook proberen mensen zich te profileren als leider. Er komen zo nu en dan flink irritaties maar dat is toch ook wat het programma mooi maakt voor de kijker?

Ik denk dat er wel iemand met leiderschapskwaliteiten in de groep zit maar die persoon wil alles zelf regelen en het is jammer dat hij/zij geen gebruik maakt van de kwaliteiten van de andere groepsgenoten. Pas dan ben je een goede leider.

Het is mooi dat we 6 verschillende mensen hebben met allemaal verschillende vaardigheden. Ik denk dat ik op dit moment vooral goed ben in het mensen vertellen over het land. De gebruiken, de verschillende vruchten en hoe men het best met verschillende normen en waarden om kan gaan. Ik heb het al ervaren dat 1 groepslid tamelijk onbeschoft een winkelbediende aansprak omdat hij dacht dat deze man hogere prijzen vroeg dan dat de goederen daadwerkelijk kosten. Op zo?n moment kan ik uitleggen dat je er niet vanzelfsprekend van uit kan gaan dat mensen je flessen en hoe je het beste met dat soort dingen om kunt gaan. We hebben dit netjes uitgesproken. O, als jullie weten over wie ik dit allemaal schrijf, moeten jullie zeker naar het programma kijken!

Rest mij nog om te vragen of er zoveel mogelijk mensen op me willen stemmen. (die dat nog niet gedaan hebben) want gisteren heeft Tim een oproepje gedaan om vooral op Citta en Michele te stemmen omdat zij beide de minste stemmen hebben maar ik ben nog niet de populairste geweest (HJ, PP en V wel)
Dit kan betekenen dat de mensen massaal op Citta en Michele gaan stemmen en ik de minste stemmen heb!

En waarom moeten jullie op mij stemmen?
Ik wil jullie allemaal laten zien dat ik ook buiten Brazil mijn mannetje/vrouwtje kan staan en dat ik vooral zal proberen de mensen binnen de groep zal proberen te motiveren en helpen op het moment dat zij het nodig hebben ! Natuurlijk zullen jullie ook zien dat ik tot het uiterste ga voor deze race. Ik heb toch die winnaars mentaliteit.....

O, en iedereen die van de organisatie die rondom mij staat,jullie zijn kanjers! Ik hoop dat jullie ook een keer coördinaten mogen doorgeven.

Beijo,
Ellen

PS Natscha bedankt voor je liever kaartje en kaarsje
Sandra, bedankt voor je boeda beeldje
Claudia, bedankt voor je gelukscent
Barbara, bedankt voor je superlieve brief

Met deze amuletten moet ik ver komen en mams en Cor, het gaat fantastisch! Kortom, iedereen bedankt.

STEMMEN!!!!

bron: planetrace.nl

Chili, 13 november
Hallo allemaal,
Op de avond van de 13e dag van de PlanetRace zit ik op een steen voor een kampvuur. Rechts van mij kijk ik over het prachtige meer.We hoorden dat dit het grootste meer van Chili is.Links van mij zie ik een overdekte picknicktafel waar Peter-Paul en Vincent zitten. Michele zit tegenover mij in haar dagboek te schrijven en Henk-Jan ontfermt zich over het vuur.
Ik ben erg blij dat ik in Chili mag racen. Chili stond, net als een aantal andere Zuid-Amerikaanse landen hoog op mijn lijstje.

Het hoogtepunt van deze week was voor mij het bereiken van de top van de Villarica. Dit is een grote besneeuwde vulkaan in het dorpje Villarica. Toen ik hoorde dat we de berg gingen beklimmen die ik van mijlen ver al had gezien toen we deze richting opreden was ik erg opgetogen. Ik vind de berg er een die zo uit een stripverhaal geplukt was,en ik mocht deze met mijn mede avo's gaan beklimmen.
De tocht naar de top was zwaarder dan ik had verwacht, ik heb echt afgezien. Er stond zoveel wind toen we de top bereikten en mijn vingers deden ontzettend pijn. Ik was echt bang dat ze waren bevroren. Echter, dit kon uiteindelijk het gevoel van ultieme vreugde niet overstemmen.
Omdat we ons checkpoint beneden op de berg moesten halen zijn we op de snelle manier beneden gekomen. Dus... met je kont in de sneeuw, benen omhoog en glijden. Dat ging erg hard, maar was zo gaaf...!

Tja, wat er dinsdag is gebeurd zullen jullie allemaal wel gehoord hebben. Een flinke valpartij terwijl we paardreden. De gids, Rodolfo werd van zijn paard gelanceerd, evenals Henk-Jan. Het was echt even heftig, steigerende paarden en wegrennende avo's op steile, gladde paadjes.We hadden gelukkig ons cp nog gehaald en boven alles, niemand had ernstige verwondingen.Ik moet jullie zeggen dat ik zoveel prachtige dingen heb gezien tijdens het paardrijden. Geweldig regenwoud op vulkanisch gebergte en lava. Loslopende koeien met kalfjes door het woud, een wild, wit paard wat uit het niets opdoemde en de meest geweldige vergezichten.

Wat betreft de nominatie, wordt het morgen erg spannend. Sinds het begin van de PlanetRace ben ik overal ?tussendoor gevallen?. Dit betekent dat ik nog geen een keer favoriet ben geweest maar ook dat er veel mensen zich als mijn gids hebben opgegeven op internet omdat ik nog steeds niet in de gevarenzone. Ik wil jullie daar allemaal voor bedanken! Tof dat jullie voor mij kiezen (ik kan het niet vaak genoeg zeggen).

Ik merk dat ik het best wel spannend vind om morgen weer de afvalceremonie mee te maken. Omdat ik nog steeds de middenmoot ben kan ik tot morgenmiddag nog in de gevarenzone. Als dat niet het geval is, is mijn keuze voor de blijvende (en daarmee ook de afvallende) AVO al gemaakt. Ik merk dat ik me wel aan bepaalde mensen kan irriteren. Het grappige is dat we daar wel al over hebben gesproken.Verder vind ik mensen die ik in het begin minder sympathiek vond, nu wat leuker. Ach, wat groepsdynamiek toch allemaal kan doen.

Tenslotte wil ik even zeggen dat ik vind dat Wiedes, Claudia, Eric, Shardon, Jan en iedereen die aan mijn site heeft meegewerkt goed werk doen! Zonder jullie zou ik niet zoveel stemmen hebben.
PS
1. Mamma en Cor, jullie zouden echt eens naar chili moeten gaan. Met mij gaat alles goed en ik vermaak me prima.
2. Barbara, ik mis je en we spreken snel wat af
3. James, how is your work?
4. Joost van de Schoor, is het ook goed als je je naam in dit stuk ziet?
5. Fabbiene, hebben jullie al een kindje?
Groetjes + kus,
Ellen

bron: planet.nl[/color]

Tussen Chili en Thailand, 17 november

Hee luitjes en iedereen die me steunt,
Op dit moment zijn we bezig met de landing in Singapore. Na een lange trip (36 uur, rekening gehouden met tijdsverschil en wachten) komen we eindelijk aan! We hebben wat extra koekjes kunnen regelen bij de stewardessen door medelijden op te wekken (hihihi). Tja, we zullen deze week toch weer met het minimale zien rond te komen dus even een bodempje maken...
Ik had vandaag trouwens een lekker wijntje in het vliegtuig genomen, dit is iets wat je enorm gaat waarderen.

Oh, even terugkomende op de nominatie + stemming van vrijdag. Zoals jullie a.s. dinsdag op televisie zullen zien was ik behoorlijk geschocked dat ik plotseling in de gevarenzone zat. Wie had dit nu verwacht in de laatste 10 minuten (of waren het er 5?) voor de wegstemceremonie. Het was wel eens in mijn hoofd opgekomen dat ik misschien de rode band zou krijgen maar zo close voor de stemming... neee...
Ik kon ook niets meer uitbrengen toen Tim vroeg hoe ik het vond. Ik kon alleen maar snikken (wat voelde ik mij een huilebalk).

Toen ik daar stond en mijn kansen snel inschatte, kwam ik tot de conclusie dat Vincent zijn stem de beslissende zou zijn en dat hij zou kiezen om mij weg te stemmen, echter dat gebeurde niet. Vincent stemde Michele weg omdat hij mij de bikkel vond. Reden temeer om deze week weer mijn bikkelkwaliteiten te laten zien!
Vrijdag waren de gevoelens in ieder geval heel dubbel. Een avonturier weg, je wordt genomineerd en blijft erin. Heel weird...

OK, even over deze week. We zijn helemaal klaar om helemaal tot het uiterste te gaan en ik zal iedereen laten zien dat ik als vrouw er niet voor onder doe.
Michele heeft me nog aangemoedigd in haar afscheidsbriefje. Erg lief van haar. Ik ga er weer voor!
Enne, ik ben nu eenmaal een gevoelsmens (zoals zoveel vrouwen) dus ik zal vast nog wel eens een traantje wegpinken bij de wegstemceremonies (wie er ook weggaat) maar.... ?de Bikkel is on the way again this week?.
Voor iedereen die nog wil weten hoe ik me nu voel: FANTASTISCH!

Enne, ik hoop dat jullie vooral op vrijdag stemmen, dan heb ik ook eens kans om de favoriet van de groep te zijn!
Bedankt allemaal!

Groetjes en een knuffel, Ellen

bron: planet.nl

Thailand, 22 november,


Beste mensen,
Om maar meteen met de deur in huis te vallen, ik heb me gister en vandaag behoorlijk klote gevoeld. Dit is misschien niet al te netjes verwoord maar dit is voor mij toch wel het moeilijkste moment in de PlanetRace tot nu toe. Ik vind het zo erg dat Henk-Jan uit de race is. Zijn passie om te winnen, zijn humor en strijdvaardigheid en zijn hulpvaardigheid zijn dingen waar ik iets van kan leren.

Tegelijkertijd merk ik dat ik nu sterker word, mijn winnaars mentaliteit komt sterker om de hoek kijken dan ooit. Ik ging er natuurlijk wel voor maar nu wordt dat ook echt mijn doel naast de fysieke kracht die ik heb laten zien.
Het is in ieder geval wel erg raar om met zijn 3en te zijn. Ik ben benieuwd hoe de groepsdynamiek nu gaat verlopen. Met Henk-Jan was er een balans, nu moet een ieder weer een nieuwe plek/rol gaan zoeken. Ik vind het eigenlijk wel heel apart dat deze weken leven in extreme omstandigheden zoveel met je doen. Er zijn al erg veel leermomenten voor mij geweest en ik weet zeker dat ik na de race met een heleboel dingen anders om zal gaan

Al is het meer dat ik bewuster met geld en eten om zal gaan. Ook het feit dat iedereen zo verschillend is in de groep geeft je drijfveren om anders met dingen om te gaan. De tussen ?rechtstreekse? en ?directe? mentaliteit heb ik zeker van Michele en Vincent geleerd en de ?niet zeuren maar doen? mentaliteit van PP. Van Citta heb ik geleerd om wat makkelijker met dingen om te gaan. Maar goed, de race gaat door en ik ben heel benieuwd waar we naar toe gaan. Ik ga me de komende tijd voor 110% inzetten. Ik hoop dat mijn achterban voor mij gaat knokken want dat zal het zeker waard zijn.

De bikkel is on her way.
Liefs, Ellen

Zwitserland, 2 december

Hey,
De finale is begonnen, ik ben er helemaal klaar voor. Het is erg spannend want ik weet niet hoe men de laatste week in gaat vullen. Ik realiseer me deze laatste week pas echt waarom ik zo graag wil winnen. Ik heb zoveel dingen niet afgemaakt in mijn leven.
Met deze race heb ik bewezen dat ik mezelf staande kan houden ook in situaties waar ik eerder uitgestapt zou zijn. Normaal zou ik ?vluchten? en afstand nemen, nu ben ik de uitdaging aangegaan. De overwinning zou een bekroning zijn. Het komt nu in elk geval echt dichtbij.
Als ik win ga ik eerst mijn zusje een stukje verder helpen. Hoe ik dat ga doen laat ik nog even in het midden. Verder wil ik een feest organiseren voor de mensen die me zo goed hebben gesteund (mijn hele achterban). Ik ga mijn ouders en nog iemand verrassen maar daar doe ik geen uitlatingen over.
OK, nou eerst maar eens zien te winnen voordat ik denk aan het realiseren van al deze plannen. Over een paar dagen zullen we het zien!
Groetjes

Ellen.

PS. PP en ik hebben het de laatste dagen best aardig kunnen vinden. Je zit toch allebei in hetzelfde schuitje.