Peter-Paul........liever paffend dan puffend door Brazilië

BRAZILIE, Woensdag 5 november

Aloha, nou ja...
Het is erg mooi maar de schoonheid wisselt af. Zowel het land Brazilië als de stemming van de Avonturiers. Ik denk dat we allemaal wel een beetje zijn geschrokken dat het zo zwaar is. Voor mij in ieder geval een van de redenen om mee te doen. Vandaar dat de gevoelens nogal kunnen schommelen. Het ene moment ben je gespannen en opgewekt,maar soms slaat de vermoeidheid toe. Bovendien is natuurlijk het doel om op zoek te gaan naar de fysieke en mentale grenzen van de Avonturiers. Ik verwacht dat het wel goed gaat komen. Anyway, Brasil is fantastisch.

De groep is hecht en de tijd is spannend. Veel afzien maar je gaat een hoop dingen waarderen. Simpele dingen. Water, eten, sigaretje, ach... We redden het wel. Grappig is dat sommige Avonturiers meevallen mentaal en anderen er echt uitspringen. Je leert elkaar goed kennen. Als je kijkt naar persoonlijke kracht op alle fronten verwacht ik dat Michele en Vincent in de finale gaan komen. Een hoog ?denken, niet zeuren maar doen? gehalte zeg maar. Super!! Om te zien. Voor mij persoonlijk veel emoties, veel ervaringen. De mooie dingen realiseer je pas later omdat je druk bezig bent met reizen en regelen. Niet echt rustgevend maar een superspannende tijd. Ik hoop alleen maar dat het kaarsje voor mij nog even blijft branden en mijn steun thuis mij vertrouwen geeft en stemmen om door te kunnen.

Vrienden, collega?s en last but not least ETW-ers, die waarschijnlijk, on top of the game, voor ons de coördinaten vinden. Onze helden van het thuisfront. Ontzettend bedankt. Ik hoop dat jullie een beetje meekrijgen van hoe het gaat en wat we doen. Ga zo door!!!!

Mijn aanpak voor vandaag??? Geen idee!!! Ik weet wederom absoluut niet wat er gaat gebeuren maar een douche zou ik niet vervelend vinden. Dat wordt de aanpak. Point to point, waar zijn we, waar gaan we naar toe, wat hebben we nodig en... heel misschien, wat wil ik! Zullen zien en time will tell! Ik probeer de stemming goed te houden, motivatie sterk en gaan!

Peter Paul

bron:planetrace.nl

Chili, 13 november

Zo, weer een woordje van PP. Intensieve tijden, met vanaf vandaag de wetenschap dat ik in de gevarenzone zit. Flink matig!!! zeg maar. Een aantal van mijn doelen zijn gedeeltelijk bereikt, maar om echt grenzen te verleggen en de persoonlijke confrontatie op te zoeken is het echt nog te kort hoor! You ain?t seen nothing yet! Ik heb zo het gevoel dat door de opdrachten en het gebrek aan gel, douchen, schone kleren etc ik er als een ervarener persoon uit zal komen. Het is allemaal een beetje dubbel. Eigenlijk is de PlanetRace niets meer dan afzien en avontuur tegen een prachtig dec

Mensen, mensen... de wereld heeft nog zoveel mooie plekjes en leerzame ervaringen. Ik geloof nooit dat je ooit uitgeleerd kunt zijn. Evengoed!! Beetje onwerkelijk allemaal, dat wij hier soms een heerlijk rustig momentje voor onszelf hebben, ons gek racen, iedere dag weer steun van thuis krijgen en toch eigenlijk niets mee krijgen van wat zich allemaal afspeelt in Nederland. Zo gek, je zit hier en weet nog geen eens welke stukjes over je geschreven worden, en welke opnames uitgezonden worden. Soms vind ik dat een enge gedachte en ben zo benieuwd naar de reacties van het thuisfront hierop.

Op sommige momenten denk ik dat ze slechte dingen of goede dingen van je laten zien maar net wat het meest bij het publiek losmaakt. Anyway... Het best wat je kunt zijn is jezelf en verder kunnen allemaal de bomen in... toch?! Ik heb het enorm naar mijn zin en doe mijn best. Kan natuurlijk wel wat meer STEUN en STEMMEN gebruiken.Moet er gewoon nog ff inblijven. Ik kan nog wel even door!
Na twee weken kan ik wel zeggen dat ik Chili nog net iets mooier vind dan Brazilië. Ben dan ook superbenieuwd hoe het verder gaat.

Na twee weken kan ik wel zeggen dat ik Chili nog net iets mooier vind dan Brazilië. Ben dan ook superbenieuwd hoe het verder gaat. Veder de wereld in en kijken wat het leven nog meer aan mooie dingen in petto heeft. Ik kan in ieder geval toegeven dat tot nu toe deze laatste weken, de meest leerzame van mijn leven zijn en hopelijk ook effect zal hebben op mijn leven thuis. Kortom!
Mama... het gaat goed met me! Ja... hallo. Niemand kan mij spreken en ik stel toch graag mijn dierbaren gerust. Tijd om af te sluiten en jullie te bedanken voor je steun. Blijf dat doen! Met name vrijdag 14 november 2003. Ik zit in de gevarenzone en jullie kunnen dat nog veranderen!

Groeten en veel liefs.... Mazzel, PP

bron:planet.nl

Tussen Chili en Thailand, 17 november

Aloha, again.
Nou, dat was het weekje wel! Mensen vinden dat ik al beter meekom conditioneel en ik zat toch in de gevarenzone. Balen zeg. Maar het is goed afgelopen. Op het laatste moment moest ik mijn rode band aan Ellen geven. Sterker nog... begin 3e etappe kreeg ik de telefoon en was dus populairste. Weet niet wie ik daarvoor moet bedanken, maar ga het liefst met allemaal een biertje drinken.

De groep gaat weer door na het vertrek van Michele. Ik hoef jullie niet uit te leggen, dat ik het goed met haar kon vinden en mis haar dus ook zeker! Toch buldert de gezonde spanning door mijn aderen om straks in Singapore te speren en bikkelen. Eindelijk een keer die stinkende berg geld in de wacht slepen. Dat zijn we onze achterban toch wel verschuldigd dacht ik zo...
De stemming binnen de groep is goed en Vincent verwacht weer redelijk te kunnen lopen. Ik ga gewoon een beetje door met klieren en afzien en dan ben ik overtuigd dat dit de beste week tot dan gaat worden.

De afgelopen 37 uur hebben we gevlogen en gewacht, dus actie met de luie handel! Mooi! Hoop dat jullie beetje trots op me zijn, daar ik niets van thuis weet. Ik doe mijn best in ieder geval en hoop dat ze jullie dat laten zien. Met de overige 3 avonturiers vermaak ik mij bijzonder goed. Heb zelfs tijdens het vliegen ook nog wat tijd gehad voor mezelf. Beetje lekker piekeren, zwijmelen met een muziekje op. Dat doet een mens goed. Beetje de afgelopen 2 weken evalueren. Ik ben tevreden en dat is al heel wat. Zal mijn best blijven doen. Gaat mij nog steeds heel goed. Warme knuffel uit het vliegtuig. We gaan nu landen in Singapore. Is dat niks dan?!?!?!

Ik zie jullie snel tijdens dat biertje voor de steun. Citta en Michele, ik hoop dat jullie weer een beetje op jezelf zijn gekomen. We zien elkaar de 13e in Breda.
Het beste,
Peter Paul

bron:planet.nl

Thailand, 22 november,


Ala,
Nou, als dit het weekje niet was, weet ik het niet meer. Kan met recht zeggen, dat de dubbele emoties wel het thema van mijn race zijn. Diepe dalen en hoge pieken. Tuurlijk is alles om je heen mooi, maar tevens ontzettend zwaar. In onze schoenen langs lekker drinkende en etende mensen aan een barretje lopen! Dat was exact waar ik in ieder geval aan toe was (donderdagavond).

Maar goed, het moeilijkste voor mij is de keuze op wie te stemmen geweest. Er was simpelweg geen goede keuze mogelijk. Alleen maar slechter/slechtst. Iemand zijn droom aan diggelen zien vallen, valt mij erg zwaar. Voor mij wederom een grens die ik normaal gesproken nooit over zou gaan. Afgelopen week in Thailand is voor mij toch wel de zwaarste geweest in iedere manier. Fysiek, emotie, en in beslissingen. Het budget was echt erg laag en normaal eten zat er niet meer in. Anyway, weer een grote overwinning op mezelf. Een overwinning die zonder jullie steun niet mogelijk was. De telefoon krijgen (de meeste steun) heeft zoveel met me gedaan! Ik kan jullie niet vertellen hoe belangrijk dat voor mijn motivatie was.

Nu, zaterdag, de ochtend voor de nieuwe etappe voel ik me helemaal sterk en ga ik er weer helemaal voor! Kan alleen maar hopen dat eruit komt wat jullie willen en verdienen. Laten we er weer wat moois van maken. Ik ben zo benieuwd wat er onder jullie leeft in Nederland. Velen zullen zich wellicht afvragen of het allemaal echt is en zo zwaar. Zelfs of sommige dingen vooraf bepaald zijn. Nou, ik kan jullie zeggen, ik denk, dat wat jullie zien op internet en tv wel zo'n beetje 100% realiteit is. Ik had het zelf allemaal wat lichter ingeschat. Ik zou zeggen, geniet van wat je hebt! Drink er een op mij, laten we snel ontmoeten en vooral BEDANKT voor jullie steun. Zonder zou ik stuk zitten.

Tot ziens,
Peter-Paul.