Selectie weekend

Eindelijk was het dan zo ver, 11 oktober. Na weken campagne voeren, fans werven, je bekend maken op diverse sites mochten er ca. 55 avonturiers in spé dan eindelijk naar Amsterdam afreizen om zich te mengen in de eerste echte selectieprocedure.
Wat stond hen te wachten?

In de kantine van Eyeworks werden steeds in groepjes van 10 een IQ-test, met lastige vragen en woorden afgelegd. Daarna kreeg iedereen, onder het toeziend oog van de Tv-camera, apart een gesprekje van ca. 15 minuten met de psychologe. Vragen als: ?waarom doe je mee aan PR? en ?als je slechte eigenschap chaotisch is, hoe ga je daar dan in een groep mee om? werden op hen afgevuurd.
Drie kwartier later stond men weer buiten en kon men nader kennis maken met elkaar, onder het genot van wat geestrijk vocht in een heuse Amsterdamse kroeg.

Het wachten op het verlossende telefoontje duurt lang, maar rond de klok van zes uur kregen de eersten bericht of ze al dan niet door gingen naar de volgende ronde. Vreugde en verdriet! Dubbel gevoel omdat ?ik wel,?maar hij niet!!!? Uiteindelijk vielen er 30 mensen af en dus 25 door naar de volgende selectiedag.Wat er die dag zou gebeuren werd niet verteld, maar men moest wel een ?een dierbaar voorwerp meenemen?.

Op de tweede dag moesten weer een aantal testen worden gedaan, maar uiteindelijk werd men in een kamer geroepen (met het dierbare voorwerp op zak) en door drie dames gebombardeerd met vragen. Wederom in het bijzijn van twee dikke camera?s.
Eén van de vragen was: ?Vind je het terecht dat je in de tweede ronde zit?. (red: zo moeilijk waren die vragen dus niet!!)
Na de vragenronde moest men even lekker swingen op de muziek van Bob Marley (red: waar dat goed voor is hopen we toch tijdens de race achter te komen)

Er was eens....????
Daarna kreeg men 3 kaartjes met steekwoorden er op. Daar moest een sprookje omheen verteld, wat begon met: ?Er was eens?.? en eindigde met: ?Ze leefden nog lang en gelukkig?
Henk Jan gaf een prachtig verhaal te beste op de woorden jaguar, verdriet en naaldhakken. Hier onverkort:

Ik was eens op een bruiloft van een van mijn familieleden. Bij binnenkomst zag ik een dame zitten. WOWWWWW dacht ik. Wat een mooie dame. Lange benen?lange haren met vele krullen en mooie naaldhakken (1e kaartje). Wat een vrouw?Ik keek haar aan en zij keek mij aan. Naar mijn idee sloeg er een vonk over. Ik vroeg haar ten dans, maar zij gaf aan niet te kunnen dansen vanwege haar naaldhakken. Ik baalde en zei: dan til ik je wel, want ik wil met je dansen. Voor de drie dames en voor de camera pakte ik fictief een dame op en maakte dansende bewegingen voor de camera. Na haar weer neergezet te hebben liep zij terug naar haar plek. De gehele avond was ik niet meer met mijn gedachten bij die bruiloft. Alleen zij zat nog maar in mijn gedachten. Aan het einde van de avond ging zij naar huis. Zij bedankte het bruidspaar en verliet de zaal. Ik vond het jammer dat ze wegging, maar uiteraard bleef ik nog op het feest, want?ik blijf natuurlijk altijd als laatste hangen en kom noooooooooit weg op feestjes. Ik keek door het raam en zag haar een dure Jaguar (2e kaartje) voor rijden. Shit man? ! Een Jaguar voor rijden? Zou ze een privé chauffeur hebben? Nee hoor, een man stapte uit. Zij zoenden elkaar innig. De Jaguar reed weg en ik?ik had verdriet (3e kaartje). Hoe kon dat nou? Ze had een man?of een vriend?ik baalde. Ik besefte me het excuus dat ze aangaf dat ze niet kon dansen, niets maar dan ook niets te maken had met haar naaldhakken. Ze had gewoon al een vriend of een man.  -----------------------------------à inmiddels zijn we een jaar in de tijd verder. Wat ik die avond al voelde werd werkelijkheid. De vonk was dus wel overgeslagen. Wij woonden inmiddels al drie maanden samen en we leefden nog lang en gelukkig.

Het begon weer met een enorme papierwinkel. Weer een psychologische vragenlijst, testen en tenslotte het ondertekenen van diverse verklaringen omtrent de fysieke gesteldheid.
Daarna komt het wegen, meten, bloedprikken, plasje doen (red: waarbij menig spatje over de pot ging) oren/ogen testen, hartfilmpje en tenslotte op de fiets de sterren van de hemel fietsen.

Zes gelukkigen werden gekozen. Ondertussen weten wij maar al te goed wie dat zijn.
Proficiat Citta, Ellen, Henk-Jan, Michèle, Peter-Paul en Vincent. Wij wensen jullie een fantastische race toe!

Bron: naar een verslag van Henk-Jan Koershuis www.speedyhj.nl/index.asp?TypeId=1