Dag boek van een kanjer.....Michèle

Woensdagochtend, 6:54 zittend op mijn slaapzak kijk ik uit over een dorpje, palmbomen, Atlantische Oceaan en bedenk ik wat ik moet gaan schrijven. Allereerst wil ik de gidsen bedanken. Ondanks het late tijdstip van de coördinaten dinsdagochtend hebben ze er nog geen moment naast gezeten. Iedere keer vonden we ons checkpoint met behulp van de achterban. We werden gegidst langs schitterende kustlijnen, langs palmbomen en over piratenpaden

Toen kwam maandagavond de klap: ik kreeg te horen dat ik in de gevarenzone zat. Vreemd gevoel gaat er dan door je heen, het gaat lekker, fysiek is het prima vol te houden, in het team loopt het soepel en dan dit... Ik weet het, het is nog geen vrijdag en it ain?t over till the fat lady sings, maar toch...
Dus hierbij een oproep aan jullie allemaal: keep up the good work voor wat betreft het gidsen (hulde!), en steun me nog een beetje extra zodat de PlanetRace ook voor mij een mooie tweede week in petto heeft.

Obrigado!

Liefs, Michele

bron: www.planetrace.nl

13 november 2003
Leuk, weer een berichtje voor de vaste PlanetRace aanhangers! Voor jullie idee, dit stukje wordt geschreven op een kladje met een camping bord als ondergrond terwijl mijn voeten voor een kampvuur liggen te gloeien aan Lago Llanguihue. Waar moet ik beginnen? Bij de pittige vulkaantocht waar op de top mijn handen bijkans bevroren waren en waar ik een traan heb moeten wegslikken? Bij het paardendrama dat zich afspeelde in het Nationale park Villarica waarbij ik dacht dat een teamlid bijna was omgekomen? Bij de geweldige toch in een oude Amerikaanse Chevy door het overweldigende Chileense landschap?

Er komt zoveel op je af in een week, alles gaat zo snel, emoties wisselen zich in zo snel tempo af dat je mentaal af en toe moet rennen om het allemaal bij te benen. Nadeel van zoveel mooie momenten is dat je jezelf af en toe moet dwingen om te genieten van het natuurschoon. Ook is het ontzettend vreemd dat we absoluut niet weten wat jullie voor soort aanwijzingen doorkrijgen. Wij racen naar de coördinaten die jullie doorgeven, maar hoe jullie daar precies achter zijn gekomen is voor ons gissen. Niettemin bedankt! Tot nu toe doen jullie het geweldig!

Minder aspect van de race is natuurlijk die gecarenzone. Maar allez, daar moet ik toch ook de humor van inzien. Ik ben tenslotte een stabiele factor hierin, vorige week de hele week dragen en nu ook weer. Ik zeg maar zo, onkruid vergaat niet en ik wil nog een volgend continent meepakken, that?s for sure!
In ieder geval hebben we morgen nog een zware dag voor de boeg, het team is redelijk gehavend, Vincent heeft twee hechtingen in zijn voet, HJ is door zijn enkel gegaan en PP heeft last van zijn achillespees. Het ziet er naar uit dat de meiden morgen de kar moeten gaan trekken.

Ik ga er trouwens een punt aan breien, het licht wordt minder en de slaap begint het te winnen...
Bedankt dat je even de tijd hebt genomen om even te lezen hoe het met me gaat, blijf dat vooral doen en stem eens wat vaker op mij, dan kan ik nog veel meer stukjes voor jullie blijven schrijven! Hang in there!

Vette kus,

   
Michèle

Hallo allemaal,
Allereerst moet ik zeggen dat ik twee onvergetelijke weken heb meegemaakt!!

Eerst dus Brazilië, waarbij (vergeleken met de tweede week) de etappes niet echt zwaar waren. Hier kwam het er op neer om het GPS te ontdekken en zoveel mogelijk kilometers te maken. Omdat je in een race zit ben je voornamelijk bezig om zo snel mogelijk van A naar B te gaan en moet je jezelf af en toe echt even dwingen om te genieten van de natuur en de mensen.

Chili vond ik persoonlijk erg indrukwekkend. De natuur was afwisselender en de mensen een stuk opener en aardiger. Daarentegen was het weer een stuk minder? In Chili werd het ook een stuk zwaarder, zo loop je nog over een Braziliaans strand, dan ben je een vulkaan het beklimmen en  zit je de volgende dag 7 uur op een paardenrug door Chileense oerbossen te banjeren.

Mmmmmm, om nog even terug te komen op de vragen. Wat gebeurt er nou na die rode banden ceremonie?

Jaja, na die ceremonie is het verboden om nog contact te hebben met je mede avonturiers. Toen ik werd weggestemd ben ik met Tim naar beneden gelopen en is er een lekkere wodka ingeschonken en kreeg ik een pakje sigaretten toegeschoven. Vervolgens telefonisch een interview met met de redacteur van Planet Internet en dan stap je in het bootje? Nog even zwaaien naar de beteuterde gezichten en dan door naar het hotel. Daar werden door Tim flessen Chileense wijn geregeld en kon ik eindelijk na een week weer een verfrissende douche nemen.

Ondertussen hoor je dat je mede avonturiers op een andere locatie zullen overnachten. Terwijl ik een heerlijk biefstukje zat te verorberen met de crew denk je dan toch even na bij wat zij zullen eten, hebben ze al gedoucht en waar zullen ze het over hebben? Na eindelijk weer in een bed te hebben geslapen (wat ga je een kussen toch waarderen?) zijn we met de crew naar het vliegveld gereden (nee, ik hoefde niet te liften, alhoewel ik daar al de nodige ervaring in had opgedaan?) en daar zag ik mijn mede avonturiers weer. Even bij babbelen zit er echt niet in, rücksichtslos springt er wel iemand van de crew tussen. Achteraf is dit ook logisch want ik kan in de tussentijd dingen hebben opgevangen die niet mogen worden doorgebrieft (bestemmingen etc.)

Heb wel de nodige sigaretten kunnen doorpassen naar Peter Paul, dus ik hoop dat die ervan heeft mogen genieten. Vanuit Puerto montt naar Santiago met het vliegtuig en op het vliegveld bleek dat er nog een ticket voor me geregeld kon worden richting Amsterdam via Madrid. Uiteindelijk hoefde ik dus maar een paar uurtjes te wachten op het vliegveld terwijl ik mijn mede avonturiers heen en weer zag rennen op zoek naar het volgende checkpoint. Voor die tijd hebben we op het vliegveld nog even kort afscheid van elkaar genomen en hebben we briefjes met persoonlijke boodschappen uitgewisseld.

Zo dit is in het kort even het verhaal, de overige vragen zal ik op het forum beantwoorden. In ieder geval wil ik iedereen ontzettend bedanken die de afgelopen 2 weken op me heeft gestemd, BEDANKT
Dikke kus,

Michèle

Stella
"Heb je het zwaar gehad onderweg en wat viel je tegen in die landen?"

Mapel
"Wat ik me eigenlijk afvraag:
Je valt af, neemt afscheid van elkaar, je vaart weg in het bootje,...en dan???
Zie je elkaar nog voordat je op het vliegtuig stapt. Ga je meteen door naar het vliegveld,...dat soort dingen."

Evje
"Ik was zo benieuwd naar de onderlinge band in de groep (er wordt tot op heden nog niet veel aandacht aangeschonken). Hoe was jouw ervaring in de groep. Wat viel je tegen, en wat mee, kon je uiteindelijk iedereen verdragen of totaal niet, hoe ging je ermee om??"

Lukiam
"Op planet.nl werd er gemeld dat PP verliefd op je geworden is.
Wat vond/vindt je daarvan en waarom was/is de liefde niet wederzijds?
En hoe vind je het om jezelf terug te zien op tv, wordt goed in beeld gebracht zoals je zelf vindt dat je bent."

LooneyCe
"Geen vraag, maar pure bewondering....
Tijdens de tv-uitzending zag ik dat JIJ degene was die Rudolfo uit het ravijn scheurde !!"
   
FieRo
"Wanneer kom je die boekenkast nou eens halen?"


Michèle
Dag allemaal,
Broertje, nu ophouden over die boekenkast, ik zal kijken of ik komend weekend tijd heb... Nu over naar de serieuzere dingen in het leven, zoals al de vragen die jullie hebben gesteld.
Om te beginnen met Stella, ik heb het inderdaad af en toe zwaar gehad onderweg, vooral de beklimming van de Villaricca in Chili en de Kayaktocht aldaar waren een behoorlijke aanslag op mijn fysieke persoontje, ik ben immers niet zo'n sportschooltype als Henk-Jan of Ellen. Eigenlijk viel me niets tegen in beide landen, wel viel het me op dat Chilenen een stuk opener en vriendelijker zijn dan de Brazilianen. Mapel, jouw vraag heb ik redelijk uitgebreid beantwoord, ik heb begrepen dat dat stuk bij mijn dagboek komt te staan.
Evje, de onderlinge band in de groep was goed, wel is het duidelijk dat als je 24 uur per dag bij elkaar op de lip zit er kleine irritaties gaan ontstaan. Ik denk persoonlijk dat de 2e week een keerpunt is geweest, omdat de vermoeidheid is toegeslagen zal er naar mijn idee wel de nodige actie (lees wrijving)komen. Persoonlijk heb ik wel een aantal keren tot honderd moeten tellen en soms moet je je kritiek inslikken om de sfeer in de groep niet te verzieken.
Lukiam, wat ben jij dol op sensatie... Ik twijfel op ik hierop in ga, het is inderdaad zo dat PP bepaalde gevoelens voor mij koesterde in dat dat niet wederzijds was. Niettemin vind ik Peter-Paul een geweldige gozer, wat mij betreft mag hij de Planet Race absoluut winnen en daar wens ik 'm ook alle succes bij! Verder is het inderdaad weird om jezelf terug te zien, eigenlijk denk je de hele tijd dat je naar een homevideo van jezelf zit te kijken, het besef dat heel Nederland kan meekijken is nog niet echt doorgedrongen... Verder is het heel moeilijk om in een uur de verschillende personen goed naar voren te laten komen. Vrienden en collega's kennen mij als een druk, kletsend en spontane huppel en zagen daar (vooral in de 1ste) uitzending niets van terug, maar goed, je weet van tevoren dat ze je neer kunnen zetten zoals zij dat willen, dat is iets waar je je naar mijn idee gewoon bij neer moet leggen.
Verder LooneyCe, ik heb Rodolfo niet uit het ravijn gesleurd, wel heb ik meteen na het incident de hele tijd bij 'm gezeten, moed ingesproken en 'm op zijn gemak gesteld. De situatie daar was chaotisch en op het moment van het drama doodeng en als je pijn hebt leek het mij wel zo fijn dat er iemand bij je is die je op je gemak stelt nietwaar...
Enfin, dat was het weer even, mochten jullie nog meer prangende vragen hebben, laat ze achter en ik zal ze zo snel mogelijk beantwoorden!

Dikke kus,
Michèle